System Alarmu Pożaru (SAP) zamiennie nazywany System Sygnalizacji Pożarowej (SSP) – jest to system automatycznego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów z dnia 7 czerwca 2017 r. Stosowanie systemu sygnalizacji pożarowej, obejmującego urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, służące do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, a także urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, jest wymagane w:
– budynkach handlowych lub wystawowych:
– teatrach o liczbie miejsc powyżej 300;
– kinach o liczbie miejsc powyżej 600;
– budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300;
– salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500;
– szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach – o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku;
– szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
– domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
– zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
– budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych;
– budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200;
– budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50;
– archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
– muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej;
– ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej;
– centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5 000-10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
– garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną;
– stacjach metra i stacjach kolei podziemnych
– dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób;
– bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2;
– bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.
Oczywiście można instalować w/w systemy także w innych budynkach mieszkalnych, przemysłowych (produkcyjnych i magazynowych) oraz użyteczności publicznej.
System SAP składa się w szczególności z:
– centrali
– linii dozorowych, rozróżnia się linie konwencjonalne (coraz rzadziej stosowane ze względu na to, że pojedyncze uszkodzenie wyłącza z użytkowania czujki znajdujące się za uszkodzonym elementem) oraz linie pętlowe (linia rozpoczyna się i kończy przy centrali pożarowej, ewentualne uszkodzenie powoduje przerwanie linii i powstanie dwóch linii konwencjonalnych, które mogą nadal poprawnie wykrywać pożar, system cały czas działa aż do przyjazdu serwisu (wykonania naprawy)) można także zastosować linię radiową, jako odgałęzienie linii pętlowej dozorowej, takie rozwiązanie umożliwia zastosowanie czujek pożarowych radiowych, jednak uszkodzenie adaptera linii radiowej wiąże się z brakiem łączności z czujkami pożarowymi radiowymi.
– czujek pożarowych (urządzenie reagujące na zjawiska fizyczne lub chemiczne mające miejsce w procesie rozwoju pożaru) najpopularniejsze typy czujek to: a) optyczne (na światło rozproszone (liniowe), lub pochłonięte) b) termiczne (temperaturowe) – reagują na przekroczenie progu temperatury i/lub przyrostu temperatury w określonym czasie, c) jonizacyjne – reagują na zmianę jonizacji powietrza, bardzo skuteczna w wykrywaniu pożaru w początkowej fazie, d) płomienia – reaguje na promieniowanie emitowane przez płomień najczęściej podczerwone, lub ultrafioletowe
– elementów sterujących (umożliwiających zamknięcie bram i drzwi pożarowych, klap oddymiających (najczęściej przy pomocy central oddymiania) załączenie systemu oddymiania, lub wysterowanie dowolnych innych mechanizmów i urządzeń),
-elementów kontrolnych (umożliwiających sprawdzenie zadziałania wysterowanych urządzeń),
Ponadto w skład systemu mogą wchodzić także inne urządzenia, np centrale oddymiające, lub dodatkowe do wizualizacji pracy systemu alarmu pożaru, np VENO.